ჯერზის მოლივლივე სკულპტურები ( Jerzy Kedziora )

ყოველდღე რაღაც შენდება, რაღაც ინგრევა, რაღაცას დგამენ, რაღაც გადააქვთ. დღეს მოდურია ძეგლების, სკულპტურების, კომპოზიციების დადგმა და მერე მათი აქეთ იქეთ ტარება. სიმართლე გითხრათ იშვიათად ( მე ) რაიმე კონკრეტული შემხვდეს რაც მართლაც მომეწონება. ასეთი თითო ოროლაა. დანარჩენი "იდოს რა, ვის რას უშლის" სეგმენტში გადის. ( ნუ რათქმაუნდა " ეს რა გვაკადრეს" და "ეს ვჭამოთ?!" სეგმენტი სხვებისთვის დამითმია). რამოდენიმე დღის წინ ბათუმში ველოსიპედზე შემომჯდარი გოგონას სკულპტურა დაიდგა. გარდა იმისა რომ სტილისტურად უხდება ბათუმს და ლამაზია, ველოსიპედის ბორბალიც წყლის ჭავლის მეშვეობით ტრიალებს, რაც ბრინჯაოს ქმნილებას გარკვეულ ჰაეროვნებას მატებს. მე მომწონს.

ჩვენ როგორც წესი გვიყვარს მონუმენტურობა, ტრაგიზმი და ყვერებიან ცხენებზე ამხედრებული მეფეები. ამის მიღმა რატომღაც არ გვევასებოდა არაფერი ... არადა რა კარგია როცა მონუმენტურობაშიც კი იგრძნობა სიმსუბუქე...

ხოდა ჰაეროვნებაზე გამახსენდა. არის ასეთი პოლონლი მოქანდაკე ჯერზი კოძირა (Jerzy Kedziora). ეს ადამიანი ცნობილია თავისი ჰაეროვანი, ჰაერში მოფარფატე ქმნილებებით. მისი სკულპტურები თითქოს თავისი ცხოვრებით ცხოვრობენ, ისინი მოწყვეტილნი არიან ფედისტალს, საყრდენს, მიწას და ჰაერში ლივლივებენ. ბევრს ამის აღწერაზე აღარ შევჩერდები, უბრალოდ მინდა განახოთ თუ როგორ შეუძლია სკულპტურას იყოს ჰაეროვანი და მონარნარე...