შენი საკუთარი მთვარე

როცა გადახურებულ ოთახში ჯდომა შეუძლებელია (ძილზე რომ არაფერი ვსთქვა) ზღვისკენ მივეშურები. რომანტიულობა, რაოდენ გასაკვირიც არ უნდა იყოს, აქ არაფერ შუაშია. ზღვა ძალიან ახლოა და იქ ძალიან გრილა. ერთხელ მაინც თუ გაგითევია ღამე პლაჟზე გაიხსენე ეს განცდა და დამეთანხმე.
შეუდარებელი გარძნობაა.
რადიკალურად განსხვავდება იმ შეგრძნებისგან რასაც დღისით გრძნობთ ზღვასთან სიახლოვისას .
თუმცა არა... ტყუილად მოემზადე. ამ შეგრძნებებზე არ ვაპირებ საუბარს.
უმშვიდესი ზღვა. უძირო, ვარსკვლავებით მოკირწლული ცა და მთვარე. მისი აღმატებულება მთვარე.
საოცარი რამაა.


იდუმალებით აღვსილი. ძალიან ბეეეევრი რამის მცოდნე და ზემოდან ირონიანარევი ღიმილით მომზირალი. რამდენი მითი და თქმულებაა მასთან დაკავშირებული (თეთრი გიორგი ხო მთვარის სახეშეცვლილი კულტია). რამდენი საინტერესო ისტორია მახსენდება მის მოცქირალს. განსაკუთრებით კი ის ამბავი, რომელიც "აპოლონის" პილოტმა, ნილ არმსტრონგმა  მეგობართს კერძო საუბარში მოუთხრო; "ბევრს არ გეტყვი, მხოლოდ იმას რომ მათი ხომალდები გაცილებით ძლიერებია ვიდრე ჩვენი.იქ რომ ჩავფრინდით მიგვახვედრეს რომ ადგილი უკვე კარგა ხანია დაკავებული იყო და ჩვენ იქ უცხონი ვიყავით?"
სხვაგან წავედი. არ მინდა დღეს ამ თემაზე საუბარი. მოდით მთვარე უფრო სხვანაირად წარმოვიდგინოთ. აი ისე, ბავშვობაში რო წარმოვიდგენდით ხოლმე. ნესვის ნაჭერივით ნამგალა, მომღიმარ სახიან, გრძელნიკაპიან არსებად. ან კიდე დიდ და საინტერესო ბურთად. სამყარო სადაც დაუჯერბელი რაღცეები ხდებოდა. მაგრამ ეს ყველაფერი ჩვენს ბავშვურ ფანტაზიებში, ცის კაბადონზე გამოკერებულ მთვარეზე ხდებოდა.
ახლა? რათქმაუნდა ახლა ჩვენ სულ სხვა "საშენი მასალა" გვაქვს ჩვენი ოცნების კოშკებისთვის.
თუმცა მოდი. ცოტა ხნით კიდე ვიოცნებოთ. არანაირ სცენარს არ გთავაზობთ. უბრალოდ მინდა შემოგთავაზოთ ორი ახალგაზრდა დიზაინერის, ლეონიდ ტიშკოვის და ბორის ბედიკოვის ახირებული იდეა, დაინახონ უჩვეულო და ბავშვურ ზღაპრიდან გადმოპარული ფანტაზია რეალურ სამყაროში. 
ჩვენს, დიდების სამყაროში.


რა იქნებოდა , ერთ მშვენიერ ღამით სარკმელში მთვარის შუქს კი არა, თავად მთვარეს რომ შემოეხედა?!

რას მოიმოქმედებდით? სხვენში რომ აღმოგეჩინათ?!

თუ არ დაიბნეოდით და აი იმ, ბავშურ ფანტაზიას მოიშველიებდით შესაძლოა წამოგყოლოდათ კიდეც.

იქნებ გაგესეირნათ ერთად? ან კიდე... ეს უკვე თქვენს ფანტაზიაზეა დამოკიდებული...

სახლში წამოიყვანდი რომ გეპოვა?

მოუსმენდი ღამის ჯაზს მასთან ერთად?

პატარა რო ყოფილიყავი დაფიქრდებოდი, ნეტავ მთვარეს რა ესიზმრება?

და რა იქნებოდა მართლაც, აი ასეთი საიდუმლო რო გყავდეს ოთახში...

შენი საკუთარი მთვარე...

კარგი პროექტი გამოუვიდათ ბიჭებს.თქვენი არ ვიცი და მე, როგორც ხედავთ, მომეწონა.

ახლა კი წავედი. 

მთვარიანი და ზღვა მელოდებიან...

შენ წამოხვალ?