მე გაგიწვიმებ

ასეთი გრძელი ზაფხული არ მახსოვს. ალბათ იმიტომ რომ კარგა ხანია არ გაწვიმებულა. ხო, ადრე წვიმდა ხოლმე. მზიანი დღეების შორის რაღაცნაირი „პრაბელი“, სასვენი ნიშანი იყო წვიმა. წივიმის გარეშე ეს ზაფხული კი ერთ დიდ დღეს ჰგავს, სწორედ ასე გამოიყურება ეს ერთი დღე როგორც წინა წინადადება. მაგრამ რას იზამ... ანომალიური კლიმატის პირობებში ვცხოვრობთ, ანომალიურ ქცევებს ვაწყდებით და ზოგჯერ ანომალიურ ადამიანებთანაც გვაქვს ურთიერთობა.

მიწის ზედაპირი ისე გაფხვიერდა მტვრის სქელი ფენასავითაა. ღამით ზღვაზე მივდივარ ხოლმე. საოცრებაა ღამის ზღვა...

უმშვიდესი, მძინარე, მთვარის ნათებით მოვერცხლილი ზღვა. გაიშოლტები წყალზე, გაწვები და ვარსკვლავებით მოკირწლულ ზეცაში ჩაიღვრები... თან ისეთი სიმშვიდე გეუფლება თითქოს შენც ზღვის და ცის ნაწილი ხდები... და სულ არ გინდა ხმელეთზე გამოსვლა....აქ კარგია, აქ სიმშვიდეა და სიგრილეც...

ზღვა წვიმის დროსაც კარგია. გიცურვია წვიმაში? ოოო... თუ კი - მაშინ გაგახსენდება ეს განუმეორებელი შეგრძნება... ღამე, ზღვა და წვიმის თბილი წვეთების შხაპაშხუპი შენს სხეულზე... წვეთებისგან დაწერტილი ზღვის ზედაპირი და... წვიმის .... ო როგორ მომნატრებია.. წვიმის ხმა....

მოდი აქ მაინც გაჩუქებ წვიმას....

თუმცა მოვა დრო როცა თავსაც კი მოგვაბეზრებს..მაგრამ მანამ ასე...აქ გავაწვიმებ.

კარგია როცა წვიმს. არსად გეჩქარება. 

არც იმაზე ფიქრობ არ დავსველდეო. წვიმს და მისი მელოდია გამშვიდებს... 

გსიამოვნებს... როგორც გაკეთებული პეშვი წვიმის წყლით – შენშიც რაღაც რომ ივსება, ირწყვება. იფილტრება დამტვერილი აზრები და ჰაერივით გამჭვირვალი ხდებიან.... ისე აღარ გეხუთება ოცნება ... წვიმს...

წამოდი, გავიწუწოთ...